(do łączenia elementów)

См. также в других словарях:

• śruba — ż IV, CMs. śrubabie; lm D. śrub 1. «pręt walcowy z gwintem zewnętrznym, zwykle zakończony zgrubieniem lub odpowiednim nacięciem, umożliwiającym zakręcanie lub odkręcanie, służący do łączenia przedmiotów lub do zmiany ruchu obrotowego na… …   Słownik języka polskiego

• guma — ż IV, CMs. gumamie; lm D. gum 1. «produkt wulkanizacji kauczuku naturalnego lub syntetycznego, tworzywo odznaczające się dużą elastycznością, o właściwościach zależnych od ilości i rodzaju składników; stosowana m.in. do wyrobu opon, sprężystego… …   Słownik języka polskiego

• gwóźdź — m I, D. gwoździa; lm M. gwoździe, D. gwoździ, N. gwoździami a. gwoźdźmi 1. «kawałek cienkiego pręta metalowego, z jednej strony zaostrzony, z drugiej zakończony główką, najczęściej w kształcie krążka; służy do łączenia elementów przez zbijanie;… …   Słownik języka polskiego

• wczep — m IV, D. u, Ms. wczeppie; lm M. y bud. «złącze dwóch desek lub bali pod kątem, będące odmianą czopa; także: sposób łączenia elementów drewnianych pod kątem prostym, stosowany np. przy konstrukcji skrzyń, ościeżnic» Łączyć belki wczepami. Skrzynia …   Słownik języka polskiego

• gwóźdź — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. gwoździa; lm D. gwoździ, N. gwoździami || gwoźdźmi {{/stl 8}}{{stl 7}} cienki pręt ze stali lub jakiegoś metalu, zaostrzony na jednym końcu, spłaszczony na drugim, w kształcie krążka, służący do łączenia… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• śruba — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. śrubabie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} nagwintowany pręt lub pręcik, zwykle metalowy, z jednej strony zakończony łbem ze szczeliną lub kilkoma szczelinkami, przeznaczony do… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• agregacja — ż I, DCMs. agregacjacji; lm D. agregacjacji (agregacjacyj) «proces łączenia się elementów w całość, stan skupienia elementów» ∆ Agregacja roślinna «skupienie roślin jednego gatunku» ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

• dybel — m I, D. dybelbla; lm M. dybelble, D. dybelbli (dybelblów) 1. techn. «metalowy lub drewniany kołek obustronnie zaostrzony, przeznaczony do łączenia dwu elementów drewnianych» 2. techn. «specjalny świder stolarski umożliwiający wiercenie otworów o… …   Słownik języka polskiego

• kołkownica — ż II, DCMs. kołkownicacy; lm D. kołkownicaic 1. techn. «maszyna do łączenia różnych elementów za pomocą drewnianych kołków» 2. żegl. «przymocowana do masztu lub nadburcia belka z otworami, w które wkłada się kołki służące do mocowania lin na… …   Słownik języka polskiego

• kołnierz — m II, D. a; lm M. e, D. y 1. «wykończenie ubrania przy szyi» Aksamitny, koronkowy, karakułowy kołnierz. Kołnierz okrągły, prosty, szalowy, wykładany. Kołnierz marynarki a. od marynarki. Kołnierz u koszuli. Palto z futrzanym kołnierzem. Chwycić,… …   Słownik języka polskiego

• pas — I m IV, D. a, Ms. passie; lm M. y 1. «długi, wąski kawałek skóry, tkaniny itp. noszony na ubraniu (zwykle w talii)» Pas skórzany, plastikowy. Ściskać się pasem. Pas do spodni, do płaszcza (od spodni, od płaszcza). Zapiąć, poprawić pas. Spiąć… …   Słownik języka polskiego